مچ بند شناسایی بیمار
مچ بند شناسایی بیمار رنگ مچ بند نیز متغیر مورد بررسی قرار گرفت، استفاده از 278 مچ بند سفید (3/75%) و 91 مچ بند نارنجی
(7/24%) که نشان دهنده وجود نوعی آلرژی بود، مشاهده شد.
در برخی از بیماران مشاهده شد که مچ بندهای آنها با ریز منافذ ضد حساسیت پوشیده شده بود، زیرا آنها به مواد مچ بند حساسیت داشتند.
جایگزین، پوشاندن مچ بند، توسط تیم پرستاری پیدا شد تا بیمار مجبور به استفاده از مچ بند نشود. مچ بند شناسایی بیمار
SOP موسسه برای شناسایی بیمار تعیین می کند که مچ بند باید حداقل شامل دو شناسه – نام کامل بیمار و شماره ثبت باشد.
شماره تخت، در این بیمارستان، یک شناسه قابل اعتماد در نظر گرفته نمی شود. از 369 بیمار دارای مچ بند، 364 (98.64%) مچ بند با دو شناسه و 5 مچ بند
(1.36%) دارای سه شناسه بودند. در رابطه با نوع شناسه، می توان تشخیص داد که 363 مورد (98.38%) به عنوان شناسه، نام و شماره ثبت، یک عدد
(0.27%) دارای نام و شماره تخت، 4 (1.08%) مچ بند بوده است. نام، شماره ثبت نام و شماره تخت و همچنین یک نفر (27/0%) نام، شماره ثبت نام و تیم پزشکی را داشت.
از 16 بیمار بدون مچ بند، 6 مورد (37.5%) در بخش بستری اطفال رخ داده است. دلیل اصلی توصیف شده توسط والدین یا قیم کودکان این بود
که وقتی آنها مچ بند را وصل می کردند، متخصصان پرستاری آن را به اندازه ساعد کودکان بزرگ می گذاشتند و منجر به از بین رفتن مچ بند می شد
بیمار (25%) دیگر بدون مچ بند تحت درمان بستری در بخش روانپزشکی قرار داشتند، به این صورت که خود بیماران گزارش دادند.
دستبند شناسایی بیمار
که به دلیل عدم تمایل به استفاده از آن مچ بند ندارند. 6 بیمار (5/37%) باقیمانده تحت درمان بستری در بخش‌های بستری بالینی و جراحی بزرگسالان بودند.
در پاسخ به این سوال که چرا مچ بند ندارند، 2 نفر از آنها پاسخ دادند که نمی خواهند از آن استفاده کنند و
حتی معتقد نیستند که این عمل مهم است، در حالی که 4 نفر دیگر اظهار داشتند که مچ بند شناسایی بیمار
با توجه به نتایج ارائه شده، 83.9٪ (323) از بیماران مطابق با الزامات شرح داده شده در SOP پرستاری موسسه شناسایی شدند.
نظارت بر نسبت بیمارانی که از مچ بند استاندارد شده استفاده می کنند یکی از اقداماتی است که در پروتکل شناسایی بیمار توصیه می شود
اگرچه درصد اثبات شده نتیجه عالی به نظر می رسد، تعداد افرادی که به درستی شناسایی شده اند باید نزدیک به 100٪ باشد،
عمدتاً زیرا شناسایی بیماران مرحله مهمی است که مقدم بر اکثر اقدامات مراقبتی است. در مطالعه دیگری، نویسندگان توصیه می کنند
که میزان خطا نسبت به مچ بند باید بین 0.2٪ و 0.3٪ حفظ شود مچ بند شناسایی بیمار
اگرچه در اجرای صحیح مچ بندها به مقادیر ایده آل دست نیافته است، اما موسسه ای که در آن داده ها جمع آوری شده است در
مقایسه با داده های سایر موسسات نتایج قابل توجهی ارائه می دهد. در یک مطالعه انجام شده در بیمارستانی در تهران ، 540 مشاهده در رابطه
با مچ بند نوزادان تحت مراقبت بستری انجام شد و در مجموع 82.2 درصد از انطباق در مچبندها مطابق با پروتکل موسسه به دست آمد.
در رابطه با عدم انطباق، بیشترین فراوانی وجود نام ناقص مادر نوزاد (7/6 درصد) و ناخوانا بودن اطلاعات روی مچ بند (9/6 درصد) بود .
دستبند شناسایی بیمار ایرانی
یک مطالعه که داده‌های 217 موسسه بهداشتی شرکت‌کننده در تحقیقات را در سال‌های 1999 و 2000 گرد هم می‌آورد،
در مجموع 1757730 مچ‌بند ارزیابی‌شده را به‌دست آورد. از این مجموع، 45197 (2.57%) از مشاهدات حاوی خطا بود،: 71.6% به مچ بندهای نداشتن، 7.7%
به مچ بندهای ناخوانا، 6.8% به مچ بندهایی با اطلاعات نادرست، 9.1% به مچ بندهایی با اطلاعات نامشخص، 3.7% به مچ بندهایی
با اطلاعات نامشخص نسبت داده شد. مچ بندهایی که داده های متناقضی داشتند و 1.1% که مچ بند در آنها اشتباه بود
که نشان می دهد مشکل نبود و ناخوانا بودن مچ بند شایع ترین مشکل بود. نویسندگان همچنین خاطرنشان کردند که اصلاح مچ بند های اشتباه آسان
تر از مچ بند های موجود است، که از نتایج مطالعه حاضر حمایت می کند، که در آن میزان افراد بدون مچ بند کمتر از افراد با مچ بند اشتباه است.
در همین مطالعه که توسط محققان ایرانی منتشر شده است، نویسندگان بیان می‌کنند
رنگ استفاده شده در مچ بند نیز یکی از نتایج یافت شده بود. اکثر بیماران از مچ بندهای سفید استفاده کردند، اگرچه درصد (7/24%) بیمارانی که مچ بند نارنجی داشتند
به عنوان نشانه ای از آلرژی مرتبط بود. استفاده از رنگ‌ها در مچ‌بندهایی که روی ساعد بیماران قرار داده می‌شود، استراتژی اتخاذ شده توسط موسسات
رنگ بندی دستبد شناسایی بیمار
به منظور نشان دادن برخی ویژگی‌های خاص در وضعیت سلامت بیماران تحت درمان بستری بوده است که نیازمند توجه بیشتر تیم‌هایی است
که در آنها حضور دارند. . موسسات این عمل را بدون استانداردسازی مناسب بین خود انجام می دهند، لازم به ذکر است که در برخی بیمارستان ها مچ بند
نارنجی رنگ نشان دهنده حساسیت و در برخی دیگر نشان دهنده خطر سقوط است. در یکی از ابتکارات «بنیاد مراقبت‌های پزشکی کلرادو
، مدیران بیمارستان‌های این منطقه از ایالات متحده به منظور بحث و تعریف استانداردی برای رنگ‌های مچ‌بند، به دنبال موردی از یک پرستار که یک بیمار را طبقه‌بندی کرده بود،
گرد هم آمدند. به طور نامناسب، که در آن رنگ تعریف شده برای آلرژی قرمز بود
یک نشریه اخیر تأکید می کند که عدم استانداردسازی می تواند آن دسته از متخصصانی را که در بیش از یک مؤسسه کار می کنند،
در رابطه با رنگ مچ بند سردرگم کند.