انواع مچبند شناسایی بیماران
که با استفاده از دستبندهای هشدار مي توان از وقوع آنها جلوگیری نمود. این دستبندها احتمال خطاهای پزشكي را کاهش مي دهند و به پرستاران و پزشكان کمک ميکنند تا وضعیت بیمار را به دقت پیگیری کنند.
چنین خطاهایي نه تنها باعث درد و یا تلفات جاني مي شود، بلكه منجر به شكایتهایي نیز مي شود که هر متخصص پزشكي ميخواهد به هر قیمتي از آن اجتناب کند. لذا در ادامه دستبندهای شناسایي بیمارو دستبندهای
هشدار معرفي و نحوه استفاده از آنها شرح داده خواهد شد. دستبندهای شناسایي بیمار استفاده از دستبندهای شناسایي از ایام گذشته به عنوان یک ابزار مهم شناسایي هویت و حفظ ایمني در بیمارستان ها و مراکز درماني
مرسوم بوده است که با گذشت زمان تغییراتي در آن ایجاد شده است تا آنجا که امروزه استفاده از دستبندهای بارکد دار رایج تر شده است. الزم بذکر است فرآیند طراحي، چینش و تولید دستبندهای دارای بارکد، تفاوت چنداني
با دستبندهای سنتي سابق ندارند. برای حصول بهترین نتیجه، مراکز درماني باید اطمینان حاصل کنند که این دستبندهای حاوی اطالعات مناسب باشند و بهترین کارایي را دارند. ایندستبند حاوی اطالعات مهم مراقبتهای بهداشتي
مانند: نام بیمار،شرایط قبلي، آلرژیها، نوع دارویي که باید تجویز شود و دوز دارو و … مي باشد. پس از انتخاب دستبند دارای بارکد، یک سخت افزار )تایپ کننده( و یک چاپگر)پرینتر( و یک نرم افزار بارکد خوان )اسكنر( مورد نیاز است لیبل
تا در سریعترین زمان ممكن، فرم چینش اطالعات روی دستبند بیمارستاني را انتخاب، ثبت، چاپ و در هنگام نیاز بخواند. دستبندهای شناسایي بیمار برای بیمارستان ها، کلینیکها و حتي خانههای سالمندان بسیار ایده آل هستند.
نحوه استفاده از دستبند شناسایي – دستبند شناسایي بیماران، توسط بخش پذیرش، تهیه و هنگام پذیرش و قبل از ورود بیماران به بخش، در اختیارشان قرار مي گیرد. – ضروری است که بیمار، دریافت دستبند شناسایي را در
دستبند شناسایی بیمار
پرونده و به صورت کتبي، تایید و امضا نماید. – هنگام ترخیص بیماران نیز دستبند شناسایي آنها تحویل بخش مي شود و امحاء مي گردد. محل مناسب برای بستن دستبند شناسایي بیماران، بر روی بازوی دست غالب بیماران مي باشد.
اندازه دستبند شناسایي باید متناسب با ساختار بدني بیمار باشد و به نحوی بسته شود که منجر به فشردگي پوست بیمار نشود. انواع دستبندهای شناسایي دستبندهای کاغذی ) قدیمي(: دستبند کاغذی ، یكي از قدیمي ترین
نوع دستبندهای شناسایي بیمار مي باشد که تاکنون در بسیاری از مراکز استفاده مي شود. ضمن اینكه استفاده از این دستبند ها بسیار راحت و مقرون به صرفه مي باشد اما معایب زیادی نیز دارند که از آن جمله مي توان به موارد زیر اشاره نمود.
دستبندهای شناسایی بیمار رنگی و ضرورت استاندارد سازی رنگ ها از جمله مباحثی است که باید پرسنلی که با این کالا در ارتباط هستند اطلاعات کاملی از آن داشته باشند.
دستبندهای شناسایی رنگی را نوعی کدگذاری بیمارستانی باید در نظر گرفت. مچبند های بیمارستانی با کد رنگی که معمولاً در بیمارستانهای برای برقراری ارتباط فوری با شرایط مراقبت از بیمار استفاده میشد،
برای نشان دادن آلرژی یا احیا نکردن اجرائی شد.
مشکل این بود که در برخی از ایالت ها از ۶ یا ۷ رنگ برای نشان دادن وضعیت مشابه استفاده می شد، بنابراین متخصصان مراقبت های بهداشتی که در چندین محیط کار می کردند، مجبور بودند به نمودارهای
رنگی سازمانی مراجعه کنند.
چاپ دستبند بیمارستانی
به همین منظور، انجمن بیمارستان های برای ساده سازی طیف رنگ مچ بند و در نتیجه کاهش احتمال خطای مراقبت، وارد بحث رنگ ها شدند.
انجمن از همه بیمارستان ها خواست که فهرست خود دستبند شناسایی بیمار رنگی را به حداقل ۳ عدد تقسیم کنند.
- قرمز جهت نشان دادن آلرژی
- زرد جهت نشان دادن خطر سقوط
- بنفش جهت نشان دادن عدم احیا
لیبل اثر گذار– لیبل شبرنگ– لیبل اسباب بازی– لیبل محصولات غذایی– لیبل صدفی– لیبل ترانسپارنت– لیبل مواد آرایشی– لیبل مواد شوینده– لیبل امنیتی– لیبل خودرویی